Kunstenaars laten zich al eeuwenlang inspireren door de natuur. Ze imiteren of interpreteren de natuur, ze gebruiken de natuur als materiaal voor hun werk of als atelier om in te werken. Soms lijkt de natuur zichzelf als beeldend kunstenaar te gedragen en toont zij ons een antropomorfe sculptuur in een kronkelige tak of een abstract schilderij in een met korstmossen bedekte steen. Maar kunst en natuur blijven eigen entiteiten.

In samenwerking met Art Affairs, presenteert Bradwolff Projects een duo-show van Sjoerd Buisman en Eva Fiore Kovacovsky waarin de manipulatie van de natuur centraal staat. Allebei concentreren ze zich op de eigen wetmatigheden die de natuur immer lijkt te volgen. In hun tekeningen, werken [sculpturen, foto’s) en teksten verwerken ze hun observaties en inspiraties. Hierbij is de spanning tussen abstractie en de (her)kenbaarheid van de natuur leidend. De werken die ze maken verliezen nooit de relatie met de vormen die waarneembaar zijn in natuur.

Buisman dwingt zijn levende materialen een richting op, net als natuurkrachten doen. Met vaste hand lijkt hij het plantaardig materiaal te omvatten; een greep die niet loslaat, voordat de onderdelen zijn wil hebben gevolgd en zijn bedoeling duidelijk maken.

Kovacovsky laat de natuur in haar artistieke praktijk doorklinken als iets wat aan de ene kant aan territorium wint en aan de andere kant door de mens wordt ingekaderd. Haar fotogrammen zijn experimenten die onderzoeken wat er gebeurt als prints van natuur terug in de natuur worden geplaatst.Een fotogram is een afdruk van een voorwerp dat in de donkere kamer direct op lichtgevoelig materiaal is gelegd en vervolgens belicht. Het betreft dus een vorm van fotograferen zonder camera. Ze zoekt naar de mogelijkheden van de mens in de natuur zonder daarbij de natuur te ondermijnen.

Bij BP worden de twee kunstenaars in een tentoonstelling samen gepresenteerd. Hun verwevenheid en onderlinge cross overs zijn direct zichtbaar. Door de buitenruimte van Bradwolff Projects, die oase achtige kwaliteiten heeft, binnen in te zetten, wordt de tentoonstelling een viering van de natuur en context.

De kunstenaars vragen zich beiden af of de natuur zich wel laat temmen. Hun werken verleggen je blik, en zetten de – vaak ongemakkelijke – omgang van de mens en zijn omgeving in een ander perspectief. Regelmatig wordt er over cultuur en natuur geschreven als twee entiteiten die lijnrecht tegenover elkaar staan, vooral in een van oudsher aangeharkt land als Nederland. Zo probeert de mens tot op de dag van vandaag de natuur te beïnvloeden, te temmen, in te perken en naar haar zijn hand te zetten. Maar laat de natuur dat wel toe? Cultuur en natuur zijn geen tegenpolen. Ieder mensenleven is onlosmakelijk met beide aspecten verbonden. Hoe ziet de (nabije) toekomst eruit? Je blik gaat van binnen naar buiten, waar de mens aanstichter is van klimaatverandering, maar tegelijkertijd ook merkt dat niet alles maakbaar is.