Bradwolff Projects, het Amsterdamse experimentele platform voor hedendaagse kunst, presenteert vanaf 2 augustus 2020 een solotentoonstelling van de Oostenrijkse multimedia kunstenares Margret Wibmer, gecureerd door de Belgische kunstcritica Sofie Crabbé. Deze expositie, getiteld Le Visible et l’Invisible, bevat hoofdzakelijk nieuw werk als resultaat van een doorlopend onderzoek van de kunstenares naar het menselijk lichaam en naar de positie van het menselijk lichaam ten opzichte van de steeds veranderende (digitale) omgeving. Alle media die Wibmer in de voorbije twintig jaar verkende, namelijk performance, video, fotografie, sculptuur en textiel, komen in deze tentoonstelling samen.

Een cruciaal onderdeel van de artistieke praktijk van Margret Wibmer is het gebruik van ‘relationele objecten’. Deze term knipoogt naar de objetos relacionais van de Braziliaanse kunstenares Lygia Clark (1920-1988). Waar Clark stenen, schelpen, plastic zakken, spiegels en handschoenen als relationele objecten gebruikt, hanteert Wibmer zelfontworpen en handgemaakte draagbare objecten van textiel. Performers worden verzocht een interactie aan te gaan met deze relationele objecten, die op hun beurt verbindingen creëren en het bewustzijn van de (eindige) lichamelijkheid van de performers verhogen.

Het centrale werk van de tentoonstelling is Wibmer’s nieuwste video Relay (2018-2020) die tot stand kwam op basis van de gelijknamige performance en die in de koepel van Bradwolff Projects wordt geprojecteerd. Margret Wibmer nodigde tien performers uit om een persoonlijke, intuïtieve interactie aan te gaan met een relationeel object, specifiek een geweven katoenen stof (calico) die door zijn hardheid en gewicht verschillende sculpturale vormen kan aannemen. Het object heeft verschillende ronde, gezoomde openingen. Performers waren in de mogelijkheid om er hun armen, benen en hoofd doorheen te steken. Aan de zijkanten bevinden zich touwtjes waaraan performers konden trekken om volume te creëren. De performance maakt van het object een verlengstuk van het lichaam van de performers. Het onthult hun – in normale omstandigheden vaak onzichtbare – behoeften, capaciteiten en obstakels. De video Relay is een onderzoek naar de mogelijkheden om deze performance, en de bijhorende fysieke en emotionele ervaringen van de performers, te reactiveren door middel van bewegend beeld en geluid.

Margret Wibmer (°1959, woont en werkt in Amsterdam) verhuisde, na acht jaar in Brooklyn te hebben gewoond en gewerkt, in 1990 naar Amsterdam. Ze had onder meer tentoonstellingen in Palais de Tokyo, Parijs (2017 en 2016); RMIT Design Hub, Melbourne (2015); Oude Kerk, Amsterdam (2015); Lumen Travo Gallery, Amsterdam (2013, etc.); Ishikawa Nishida Kitaro Museum of Philosophy, Kahoku, Japan (2013) en KAI 10 – Arthena Foundation, Düsseldorf (2012). Haar werk is opgenomen in tal van openbare collecties zoals Artothek des Bundes, Belvedere 21, Wenen; Sammlung Wien Museum, Wenen; Klocker Stiftung, Innsbruck en Landesmuseum Ferdinandeum, Innsbruck.

Speciale dank gaat uit naar Florian Krepcik (videoproductie & montage video Relay), Robert Poss (muziek & geluidscompositie video Relay), Marianna Maruyama en Magdalena Kröner (tekst publicatie Relay), Isabelle Vigier (grafische vormgeving publicatie Relay) en Christine van den Bergh (artistiek directeur Bradwolff Projects). De publicatie is uitgegeven door VfmK Verlag für moderne Kunst GmbH.

De video en publicatie zijn gerealiseerd met de financiële steun van Fonds Kwadraat, Prins Bernhard Cultuurfonds/ Tijl Fonds, Jaap Harten Fonds, Land Tirol, Bundesministerium für Kunst, Kultur, öffentlichen Dienst und Sport. De tentoonstelling is tot stand gekomen dankzij de financiële steun van het Mondriaan Fonds, Stadsdeel Oost Amsterdam, de Oostenrijkse Ambassade in Den Haag en Stichting Bradwolff Projects.

Een introductie tot het werk van Margret Wibmer (in het Nederlands en in het Engels) is te vinden op de blog van curator Sofie Crabbé. Deze tentoonstelling vindt plaats met respect voor de coronamaatregelen.

persbericht