marine lover: snakes and metal
marlene dumas, abraham kritzman, violeta paez, armando, ulay, müge yilmaz
22 oktober 2022 - 19 november 2022
Elizabeth Xi Bauer & Bradwolff Projects presenteren Marine Lover: Snakes and Metal curator Àngels Miralda
Opening 22 oktober 2022 17 – 21 uur
De tentoonstelling loopt tot 19 november 2022
In deze tentoonstelling staat de transformatieve kracht van de materialen in de kunst centraal. Curator Àngels Miralda liet zich inspireren door natuurkrachten van o.m. planten en ook water, hoe het van vast naar vloeibaar transformeert. Kunstwerken bewegen zich ook door vloeibare toestanden voordat ze hun definitieve vorm aannemen. Er is het eerste moment van maken wanneer de fundamentele materie wordt gemaakt. Denk aan het stollen van was of het vloeien van aquarel. Verf sijpelt en zwemt door papiervezels voordat het verdampt en pigment achterlaat. Zelfs olieverf droogt op aan de studiomuur voordat deze definitief af is.
Met vijf kunstenaars is Marine Lover: Snakes and Metal een dialogische tentoonstelling over onderwerpen die te maken hebben met de liquiditeit van kunstwerken. ‘In Woman giving birth to a snake’ (1989) combineert Marlene Dumas enkele van haar gebruikelijke onderwerpen met behulp van haar aquareltechniek. Vrouwen en seksualiteit zijn terugkerende thema’s in haar werk door middel van verschillende reeksen naakten. Hier verbeeldt ze echter een reeks snelle lijnen die binnenkant en de buitenkant van een uitgestrekte vrouw maken.
Abraham Kritzman gebruikt een vergeten was methode in combinatie met bronsgieten. De originele was is gemaakt met een door Kritzman en Paez Armando ontwikkelde methode waarmee de was op een sculpturaal lichaam kon worden “geschilderd”. De eigenschappen van de was zorgen ervoor dat het verdwijnt als het gesmolten metaal langzaam alle hoekjes vervangt – wat lijkt op een alchemistische transformatie. De werken van Kritzman hebben verschillende vloeibare transformaties gevolgd, of het nu gaat om het drogen van olie op canvas, het smelten en verstijven van was, of het gesmolten brons dat op verdwijnende was wordt gegoten die in de lucht verbrandt.
De werken van Violeta Paez Armando zetten het onderzoek voort naar het vrouwelijke monster en de symboliek van oude figuren die relevant zijn voor onze tijd. In Molting (2022) wordt materiaal uitgerekt tot een slangen huidformatie en gespannen over een metalen frame. Hier benadrukt deze huid het vrouwelijke wangedrocht dat ernaast is afgebeeld op de tekening van Marlene Dumas. Plinius zei over slangen dat ze hun lentemisselijkheid kunnen genezen met het sap van wilde sla. Drakenstaarten zijn ook in brons geproduceerd en een hanger hangt aan het plafond als een gemummificeerde geluksbrenger met een glazen lens die licht reflecteert maar ook het interieur onthult.
De twee fotografische werken van Ulay in deze tentoonstelling komen uit de serie Patagonie (2010) in een groter oeuvre genaamd Waterfonie (2009). Deze twee foto’s werden in 2010 tentoongesteld bij Bradwolff Projects samengesteld door Christine van den Bergh. Samen met zijn zoon Jurriaan Löwensteyn doorkruiste Ulay 6.000 kilometer land dat vaak ‘het einde van de wereld’ wordt genoemd. Hier zocht hij met twee Nokia N82-telefoons naar watervallen, gletsjers en rivieren om te fotograferen. Deze vintage technologie legt de uitgestrekte, ruige vergezichten van jonge en gletsjerbergen vast, evenals de mistige beelden door een Leica binoculaire telelens.
Müge Yilmaz gebruikt gesmolten aluminium en hout om druipende poelen van materie te creëren die als watervallen over canyons spatten. De materialen zijn belangrijk in de spanning die hout en gesmolten metaal bevatten – als het hout vocht bevat, kan het metaal bij contact een intense explosie veroorzaken. In plaats daarvan tonen de voorbereide materialen de intensiteit van contact in delicate slierten verbrande materie en het reflecterende oppervlak van aluminium.
De tentoonstelling is open donderdag – zaterdag van 13- 17 uur.